Reik niet naar de hemel, maar haal 'm naar je toe, Karin Bloemen

‍Die hemel is dichterbij dan je denkt, alleen realiseren we ons dat niet

Hemelvaartsdag
Ik zit achter mijn laptop na te denken over Hemelvaartsdag en wat ik daarover ter inspiratie met jou wil delen.
Op deze dag wordt herdacht dat Jezus 39 dagen na zijn opstanding naar God in de hemel is gegaan.
Dat geloof is zo krachtig dat we er een officiële vrije dag voor hebben gekregen.
We hebben er allerlei beelden bij en hoewel ik er een sterk positief gevoel bij heb weet ik in feite niet wat het betekent. Misschien jij wel?
Terwijl ik daar zo over nadacht, kwam opeens de quote van Karin Bloemen in me op, die je hierboven leest.

De hemel naar de aarde
Wat als we de hemel naar de aarde brengen? Als we stoppen met streven naar beter, ergens ver van ons, na de dood? Als we aanvaarden hoe het nu is terwijl we onze aandacht steeds richten op liefde en licht.
Als iemand dat volgens mij belichaamt, is het Karin Bloemen wel. Door haar verhaal te delen en door te zingen.
En jij kunt misschien niet zingen zoals zij. Ik ook niet. Maar we kunnen wel onze verlangens, pijn, hoop en wanhoop met elkaar delen door deze zingend te uiten. Dat kun jij ook, daar ben ik van overtuigd.

Delen van rouw en verlies
Ik ben naar de opening van "De loop van de hoop" geweest.
Het is een wandelpad in Amsterdam-Noord waar je stil kunt staan bij je verdriet en rouw over verlies in welke vorm dan ook. Er zijn bijzondere kunstwerken zoals een telefooncel waarmee je symbolisch naar de hemel kunt bellen om in alle rust een gesprek met een overledene te voeren.
Het is gemaakt op de plek waar Pepijn, de zoon van mijn vriendin Titia, in 2021 overleden is.
Zij, haar ex-man en hun andere zoon werden in die tijd enorm gesteund door hun buurtgenoten. Ze konden hun grote verdriet met hen en elkaar delen. Hieruit is eerst het Pepijnpad ontstaan, dat nu is uitgebreid naar de Loop van de Hoop.
Een uitnodiging om stil te staan bij pijn, rouw en verlies in alle vormen en deze met elkaar te delen. Dit is ook waar stembevrijding in de kern over gaat. Je laten horen en gehoord worden.
Ook jij hoeft het niet alleen te doen, al kan dat een diepgewortelde overtuiging zijn die je meedraagt.

Zingend de hemel op aarde brengen
Titia zong een gedicht dat voor haar overleden zoon geschreven is. Ze zong dit op de plek waar hij overleden is. Wat een moed en wat een schoonheid zit hierin. Om zo krachtig je rouw te delen, in het bijzijn van een grote groep mensen.
Dit brengt mij ook bij de kracht van stembevrijding.
Telkens weer mag ik nabij zijn als mensen hun pijn tonen. Als ze hun verdriet zingen. Als ze hun woede klinkend uiten. Als hun echte stem naar buiten komt. De vreugde en bevrijding die dat dan geeft.
Of dat nu gebeurt in een 1-op-1 traject of tijdens een groepsretreat van een of meerdere dagen.
Vaak komt het als vanzelf naar buiten als ik hen uitnodig om klanken te laten komen.
Eindelijk mag het gedeeld worden. Met een ander of met een groep.
Regelmatig gaat het over oud, diep weggestopt verdriet: een overlijden, een scheiding, het niet gezien of gehoord zijn als kind of andere vormen van verlies.
Het maakt zoveel verschil als je tranen mogen stromen.
En nóg meer verschil als anderen je daarin horen. Zonder oordeel, zonder dat het anders hoeft of opgelost moet worden.
Delen haalt je pijn misschien niet weg, maar zorgt voor verwerking. En maakt het dragen ervan lichter.
Steeds opnieuw zien we dat het delen van pijn ruimte maakt voor vreugde, speelsheid, dankbaarheid en creativiteit. En zo creëeren we met elkaar de hemel op aarde

Wil jij zingend de hemel naar je toe halen?
Meld je dan aan voor een 1-op-1 traject of onze hemelse week in Galicië.
Of één van onze andere activiteiten.
Je bent van harte welkom. Kijk maar eens bij ons hemelse aanbod.

Fijne hemelvaartsdag,